Menoragija predstavlja stručan naziv za stanje, tačnije za pojavu koja se uprošćenim rečnikom može definisati kao obilna menstruacija.
Pritom, veoma je važno naglasiti činjenicu da nije doslovno svaka obilna menstruacija isto što je i menoragija.
Da bi obilna menstruacija mogla da se definiše kao menoragija, potrebno je da njeno trajanje bude produženo i potrebno je da se u periodu njenog trajanja manifestuju određeni simptomi, među kojima je najvažnije izdvojiti izraženost pojave krvnih ugrušaka u sadržaju menstrualne krvi.
Prema statističkim podacima, sa pojavom menoragije, tokom reproduktivno aktivnog perioda, susretne se u proseku oko 10 % žena, što znači 10 žena od ukupno 100 žena. Kod nekih žena, menoragija nastane samo jednom u životu, dok se kod nekih žena ova pojava ponavlja.
Iako se može javiti u bilo kom periodu života u kojem je reproduktivna funkcija žene aktivna, menoragija se uglavnom javlja neposredno pre početka menopauze ili pak u toku trajanja menopauze.
Ukoliko se javi kod mlađih žena, menoragija je uglavnom uzrokovana izraženošću hormonalnog balansa.
Međutim, osim činjenice da će žena uskoro ući u menopauzu ili da je već u menopauzi i osim izraženosti hormonalnog disbalansa, pojavu menoragije mogu usloviti i brojni drugi uzroci koje ćemo navesti i o kojima ćete imati prilike da pročitate nešto kasnije u sadržaju ovog teksta.
Pre nego što vam otkrijemo koji to uzroci mogu dovesti do pojave menoragije, otkrićemo vam koji su to simptomi na osnovu kojih možete prepoznati menoragiju.
Menoragija – simptomi
Dva glavna simptoma menoragije jesu izraženost produženog menstrualnog krvarenja i izraženost pojave ugrušaka u sastavu menstrualne krvi.
Pored navedenih simptoma u okviru izraženosti menoragije, moguće je primetiti i manifestaciju brojnih drugih simptoma, kao što su sledeći simptomi:
- Izraženost učestale potrebe za menjanjem higijenskih uložaka ili tampona: Neretko, u okviru izraženosti menoragije, potreba za menjanjem higijenskih uložaka ili tampona može biti toliko naglašena i učestala da se može javljati na svakih sat vremena preko dana i na svakih nekoliko sati u toku noći,
- Izraženost osećaja umora,
- Izraženost vrtoglavice,
- Izraženost skraćenosti daha (ovaj kao i prethodna dva navedena simptoma, manifestuju se usled pojačanog gubitka krvi usled kojeg dolazi do nastanka začetnog oblika anemije).
U ogromnoj većini slučajeva, manifestacija upravo navedenih simptoma menoragije traje najmanje sedam dana. Ono što je po prepoznavanju simptoma menoragije potrebno uraditi, pogotovo onda kada se oni manifestuju duže od sedam dana, jeste obratiti se svom ginekologu.
Razlog zbog kojeg je po prepoznavanju simptoma menoragije potrebno obratiti se svom ginekologu, ogleda se u činjenici što menoragija predstavlja pojavu na koju veoma često doslovno mora da se deluje kroz sprovođenje odgovarajuće terapijske metode, jer u protivnom, ukoliko se na taj način, dakle kroz sprovođenje odgovarajuće terapijske metode ne sanira, menoragija može trajati izuzetno dugo i za vreme svog trajanja može usloviti pogoršanje celokupnog zdravstvenog stanja žene kod koje je izražena.
Naime, ukoliko traje izuzetno dugo i ukoliko se ne sanira, minoragija može usloviti nastanak i razvoj anemije, ali nastanak i razvoj brojnih drugih zdravstvenih problema koji nešto kasnije mogu da postanu izraženi kao posledica anemije.
Menoragija – uzrok
U uvodnom delu ovog teksta, već smo napomenuli da menoragija najčešće nastaje neposredno pre početka menopauze ili u toku trajanja menopauze, a da je ukoliko se javi kod mlađih žena uglavnom uzrokovana izraženošću hormonalnog disbalansa.
Pomenuta dva uzroka nastanka menoragije, međusobno su veoma srodna. Naime, u periodu neposredno pre početka menopauze i u toku trajanja menopauze, u organizmu žene, takođe veoma često dolazi do hormonalnog disbalansa i upravo takva činjenica, može usloviti nastanak menoragije.
Konkretnije, hormonalni disbalans koji može dovesti do pojave menoragije, odnosi se na neuravnotežene vrednosti progesterona i estrogena u organizmu žene.
Kao što smo takođe naveli, osim izraženosti hormonalnog disbalansa do pojave menoragije mogu dovesti i različiti drugi uzroci.
Evo o kojim konkretno uzrocima je reč:
- Izraženost anovulacije: anovulacija zapravo predstavlja izostanak ovulacije. Ukoliko se anovulacija ponavlja učestalo, to jest kontinuirano iz meseca u mesec, ona može usloviti nedostatak progesterona u organizmu, a nedostatak progesterona može izazvati nastanak menoragije,
- Izraženost polipa na materici: Polipi na materici, uglavnom nastaju kao posledica konstantno ili dugotrajno izraženih visokih vrednosti polnih hormona u organizmu žene. Kada dođe do nastanka i razvoja polipa na materici, veoma često dolazi i do pojave menoragije,
- Izraženost mioma na materici: Miomi, ili benigni tumori na materici, takođe veoma često uzrokuju pojavu menoragije,
- Izraženost vanmaterične trudnoće: Ukoliko se implantacija oplođene jajne ćelije odigra u unutrašnjosti jajovoda, umesto u unutrašnjosti materice i ukoliko samim tim dođe do vanmaterične trudnoće, veoma lako može doći do pojave menoragije,
- Izraženost upotrebe nehormonskog intrauterinog uloška: Nehormonski intrauterini uložak, poznatiji je pod nazivom “spirala” i predstavlja vrstu kontraceptivnog sredstva. Kada se upotrebljava, nehormonski intrauterini uložak veoma često dovodi do pojave menoragije,
- Izraženost konzumiranja određenih vrsta medikamenata: Određene vrste medikamenata kao što su medikamenti koji ispoljavaju antiinflamatorno delovanje ili medikamenti koji deluju kao antikoagulansi, ukoliko se upotrebljavaju kontinuirano kroz duži vremenski period, mogu da dovedu do pojave menoragije,
- Izraženost određenih oblika karcinoma: Oblici karcinoma kao što su karcinom jajnika, karcinom materice ili karcinom grlića materice, u značajnom broju slučajeva uzrokuju pojavu menoragije,
- Izraženost naslednih poremećaja koagulacije krvi,
- Izraženost endometrioze: Endometrioz kao oblik oboljenja koje zahvata sluzokožu materice, veoma često izaziva pojavu menoragije.
U izvesnom broju slučajeva, pojava menoragije može biti uslovljena i izraženošću nekih drugih oblika zdravstvenih problema, kao što je na primer poremećaj funkcije štitne žlezde, kao što su urođeni ili stečeni poremećaji funkcije bubrega ili kao što su urođeni ili stečeni poremećaji funkcije jetre.
Iz razloga što kao što je i objašnjeno postoje brojni, međusobno različiti uzroci koji mogu da dovedu do pojave menoragije, menoragiju treba shvatiti kao stanje čiji konkretan uzrok je potrebno precizno utvrditi i dijagnostikovati.
U skladu sa utvrđenim i dijagnostikovanim uzrokom menoragije, određuje se način lečenja menoragije.
Menoragija – lečenje
Postupak lečenja menoragije, može se sprovoditi na više različitih načina koje je potrebno uskladiti prvenstveno sa uzrokom nastanka menoragije, ali i sa opštim zdravstvenim stanjem pacijentkinje kod koje je izražena menoragija.
Iz razloga što menoragija najčešće nastaje kao posledica hormonalnog disbalansa u organizmu, ona se kao oblik zdravstvenog problema najčešće leči kroz upotrebu tableta progesterona.
Tablete progesterona, u cilju lečenja menoragije, potrebno je konzumirati isključivo po uputstvu ginekologa i nikako samovoljno.
Njihova upotreba, doprinosi uspostavljanju hormonalne ravnoteže u organizmu i na taj način paralelno doprinosi i saniranju simptoma menoragije.
Osim kroz upotrebu tableta progesterona, menoragija se može lečiti i kroz upotrebu pilula za kontracepciju.
Pilule za kontracepciju, baš kao i tablete progesterona, ukoliko se konzumiraju u cilju lečenja menoragije, treba da se konzumiraju isključivo po uputstvu ginekologa i nikako samovoljno.
Delovanje pilula za kontracepciju, može biti dovoljno da uspostavi hormonalni balans u organizmu pacijentkinje kod koje je izražena monoragija i da dovede do izlečenja menoragije.
U toku sprovođenja lečenja menoragije, kao i neposredno po izlečenju menoragije, poželjno je da pacijentkinja pojača unos namirnica koje u svom sastavu sadrže gvožđe i da započne upotrebu dodataka ishrani koji u svom sastavu takođe sadrže gvožđe.
Tako nešto, poželjno je iz razloga što u toku trajanja menoragije, dolazi do izraženog i pojačanog gubitka krvi i do smanjenja kvaliteta krvi.
Kroz upotrebu namirnica i dodataka ishrani čiji je sadržaj bogat gvožđem, efikasno se pospešuje i ubrzava proces obnavljanja krvi i doprinosi se sprečavanju mogućnosti nastanka i razvoja anemije, kao posledice menoragije.
Ukoliko upravo navedene terapijske metode ne dovedu do uspešnog izlečenja menoragije, lečenju menoragije je u tom slučaju potrebno pristupiti kroz sproveđenje nešto drastičnijih terapijskih metoda.
Jedna od takvih, drastičnijih terapijskih metoda, podrazumeva sprovođenje dilatacije i kiretaže materice. U okviru sprovođenja dilatacije i kiretaže materice, iz unutrašnjosti materice se uklanja sadržaj nakupljene menstrualne krvi, kao i sadržaj krvnih ugrušaka koji su najčešće proizvod oljuštenog endometrijuma i na taj način se uspostavlja uspešno saniranje izraženosti menoragije.
Ako se ustanovi da je uzrok menoragije izraženost mioma, onda se u cilju lečenja menoragije pristupa sprovođenju miomektomije.
Miomektomija zapravo predstavlja postupak hirurškog odstranjivanja mioma sa površine materičnog tkiva.
Kada se odstrane miomi sa površine materičnog tkiva, to znači da je eliminisan uzrok nastanka menoragije i tada automatski dolazi do izlečenja menoragije.
Ukoliko se pak ustanovi da je menoragija nastala kao posledica izraženosti endometrioze, u tom slučaju se u cilju lečenja menoragije pristupa sprovođenju ablacije endometrijuma.
Ablacija endometrijuma, zapravo predstavlja postupak hirurškog odstranjivanja endometrijuma.
Ono što treba da imate na umu kada je reč o sprovođenju ablacije endometrijuma, jeste da se takvom obliku medicinske intervencije bez straha od posledica smeju podvrgnuti isključivo žene koje do kraja aktivnosi svoje reproduktivne funkcije više ne žele da se ostvare u ulozi majke.
Konkretnije, svaka trudnoća koja se dogodi nakon sprovođenja ablacije endometrijuma, sa sobom nosi značajno izražen rizik po zdravlje trudnice, kao i po zdravlje ploda.
Iz tog razloga, po sprovođenju ablacije endometrijuma nije poželjno ostajati u drugom stanju.
Žene koje su se sa pojavom menoragije susrele neposredno pre početka menopauze ili u toku trajanja menopauze i kod kojih se ova pojava učestalo ponavlja, u cilju njenog saniranja, mogu se podvrgnuti sprovođenju histerektomije.
Histerektomija predstavlja najdrastičniji oblik terapijske metode koja se može sprovesti u cilju lečenja menoragije i podrazumeva hirurško odstranjivanje dela materice ili cele materice.
S obzirom da pacijentkinja koja se podvrgne histerektomiji gubi sposobnost rađanja, histerektomija, to jest sprovođenje histerektomije se izbegava kada su u pitanju mlađe pacijentkinje koje se nisu ostvarile u ulozi majke ili koje i dalje planiraju da se ostvare u ulozi majke.
U toku sprovođenja bilo kog oblika terapijske metode koja ima za cilj da dovede do izlečenja menoragije, ukoliko za tim ima potrebe, pacijentkinja može konzumirati medikamente koji deluju na saniranje bolova. Upotreba takvih medikamenata, doprinosi saniranju menstrualnih bolova koji su čest pratilac menoragije.
Takođe, u toku lečenja menoragije, pacijentkinje mogu konzumirati čajeve koji deluju umirujuće i protivupalno, kao i čajeve koji se u narodnoj medicini koriste kao lekovi za takozvane ženske bolesti. Neki od takvih čajeva, jesu čaj od žalfije koji deluje protivupalno, kao i čaj od macine trave ili čaj od vrkute koji deluju protiv “ženskih bolesti”.