Timpanometrija predstavlja dijagnostičku metodu koja se sprovodi u cilju provere funkcionalnosti srednjeg uha.
Konkretnije, u toku obavljanja timpanometrije, vrši se provera vrednosti vazdušnog pritiska koji je zastupljen u unutrašnjosti srednjeg uha, to jest unutar šupljine srednjeg uha. Istovremeno, u toku obavljanja timpanometrije vrši se i provera mere pokretljivosti slušnih koščica, kao i provera mere pokretljivosti bubne opne.
Timpanometrija se može obavljati i u sklopu obavljanja dijagnostičke metode koja se stručno naziva audiometrija (to je testiranje sluha) i u tom slučaju, ona se ne tretira kao osnovna dijagnostička metoda već kao dopuna testiranju sluha.
Međutim, sama po sebi, timpanometrija ne predstavlja i ne može se definisati kao oblik testa za proveru sluha.
O tome kada se razvija potreba za obavljanjem timpanometrije, o tome na koji način se timpanometrija obavlja, o tome na koji način se tumače njeni nalazi, to jest rezultati njenih nalaza i o tome koja je cena timpanometrije, pročitajte kroz sadržaj teksta koji je pred vama.
Kada je potrebno obaviti timpanometriju?
U osnovi, potreba za obavljanjem timpanometrije, može nastati i može se razviti u okviru izraženosti potrebe da se izvrši kontrola funkcije Eustahijeve tube, zatim u okviru izraženosti potrebe da se izvrši provera funkcije aeracionih cevčica, u okviru izraženosti potrebe da se izvrši provera pokretljivosti slušnih koščica i u okviru izraženosti potrebe da se izvrši provera pokretljivost bubne opne.
Međutim, potreba za obavljanjem timpanometrije, može nastati i može se razviti i u okviru izraženosti različitih oblika specifičnih stanja koja su povezana ne samo sa regijom srednjeg uha ili uopšteno sa regijom uha, već i sa regijom grla i sa regijom nosa.
Konkretnije, ovo su oblici specifičnih stanja u okviru čijeg prisustva se može razviti potreba za obavljanjem timpanometrije:
– Izraženost uvećanja trećeg krajnika,
– Izraženost potrebe za dijagnostikovanjem prisustva sekretornog otitisa (sekretorni otitis je isto što i sekretorna upala uha).
– Izraženost potrebe za praćenjem i utvrđivanjem efekta lečenja sekretornog otitisa,
– Izraženost alergijskih rekcija u unutrašnjosti nosne šupljine,
– Izraženost tumora nosne regije ždrela.
Ono što je pritom važno napomenuti jeste da se u toku obavljanja timpanometrije paralelno može obaviti i provera akustičkog refleksa. Proveri akustičkog refleksa u toku obavljanja timpanometrije, pristupa se onda kada je potrebno dijagnostikovati ili ispitati prisustvo delimičnog ili potpunog oštećenja sluha (nagluvosti ili gluvosti), kao i onda kada je potrebno dijagnostikovati ili ispitati prisustvo paralize facijalnog nerva.
Kada se timpanometrija ne sme obavljati?
Obavljanju timpanometrije, ne sme se pristupati ukoliko pacijent ima perforaciju bubne opne, odnosno ukoliko je pacijentu probušena ili napukla bubna opna.
Na koji način se obavlja timpanometrija?
Prvo što je važno napomenuti kada je u pitanju način na koje se obavlja timpanometrija, jeste to da je obavljanje timpanometrije u potpunosti bezbolno i da traje samo nekoliko sekundi.
Samim tim, obavljanje timpanometrije ne zahteva nikakvu posebnu pripremu pacijenta. Sve što je potrebno ispuniti kao uslov da se timpanometrija obavi uspešno, jeste da pacijent u toku samog obavljanja timpanometrije bude besprekorno tih i da besprekorno miruje.
Onda kada se obavljanju timpanometrije izlažu odrasli pacijenti, ispunjavanje pomenuta dva uslova je veoma jednostavno, ali kada se timpanometrija obavlja kod dece, deci je prethodno potrebno napraviti specifičan pristup i kroz igru i kroz priču koja je prilagođena njihovom načinu posmatranja i doživljavanja stvari, potrebno je navesti ih da budu mirna.
Kako bi dete pristalo da bude mirno i tiho u toku obavljanja timpanometrije, najbolje je prethodno se poigrati sa njim i pokazati mu kako se timpanometrija obavlja na primer na njegovoj lutki ili plišanoj igračkici.
Kada dete ovu dijagnostičku metodu doživi kao igru, bez problema će pristati da bude mirno i tiho i na taj način će se stvoriti idealni uslovi za obavljanje timpanometrije.
Sam postupak obavljanja timpanometrije započinje tako što se specijalna sonda koja je produžena gumenim nastavkom postavlja na početni deo slušnog kanala tako da ga hermetički zatvori. Zatim, kroz aparat koji je direktno povezan sa sondom, emituje se specifičan zvuk koji ima zadatak da promeni vazdušni pritisak koji deluje na unutrašnjost srednjeg uha i da izazove reakciju bubne opne, kao i slušnih koščica.
Nakon emitovanja specifičnog zvuka i nakon ispoljavanja njegovog efekta u unutrašnjosti srednjeg uha, zvuk se odbija od zidova srednjeg uha, od bubne opne i od slušnih koščica i to odbijanje, tačnije način odbijanja se automatski grafički registruje i prikazuje kroz takozvane grafičke krive na osnovu kojih se definišu vrednosti prenosnog sistema u unutrašnjosti srednjeg uha.
Timpanometrija – nalaz i tumačenje rezultata nalaza
Nalaz timpanometrije, stručno se naziva timpanogram. Timpanogram ili nalaz timpanometrije, dobija se istog trenutka kada se završi postupak obavljanja timpanometrije i to u formi grafikona (grafičkog prikaza) i istog trenutka može i da se tumači.
Rezultati nalaza timpanometrije, odnosno rezulatati timpanograma, definisani su kroz takozvane grafičke krive koje su izražene na grafičkom prikazu.
Pomenute grafičke krive, međusobno se razlikuju prema tipu, a tip grafičke krive direktno ukazuje na vrstu rezultata, to jest na vrstu nalaza timpanometrije.
Konkretno, grafičke krive koje definišu nalaz timpanometrije, mogu biti izražene kroz sledeće tipove:
– Tip A: Grafička kriva tipa A, označava uredan nalaz timpanometrije i ukazuje na izraženost normalne funkcije srednjeg uha, na normalan nivo vazdušnog pritiska u unutrašnjosti srednjeg uha, na normalnu pokretljivost bubne opne i na normalnu pokretljivost slušnih koščica.
– Tip B: Grafička kriva tipa B, ukazuje na izraženost normalnog ili tek blago promenjenog nivoa vazdušnog pritiska u unutrašnjosti srednjeg uha, na smanjenu ili neizraženu pokretljivost bubne opne i na smanjenu ili neizraženu pokretljivost slušnih koščica. Grafička kriva tipa B, veoma često definiše nalaz timpanometrije kod osoba kod kojih je izraženo prisustvo sekretorne upale uha ili pak prisustvo upale srednjeg uha.
– Tip C: Grafička kriva tipa C, ukazuje na izraženost negativnih vrednosti vazdušnog pritiska u unutrašnjosti srednjeg uha i na izraženost poremećene funkcije Eustahijeve tube, a samim tim i na izraženost poremećene ventilacije srednjeg uha.
– Tip As: Grafička kriva tipa As, ukazuje na izraženost normalnog nivoa vrednosti vazdušnog pritiska u unutrašnjosti srednjeg uha, ali i na prisustvo otežane pokretljivosti bubne opne, kao i na izraženost otežane pokretljivosti slušnih koščica.
– Tip Ad: Grafička kriva tipa Ad, ukazuje na izraženost normalnog nivoa vrednosti vazdušnog pritiska u unutrašnjosti srednjeg uha, ali i na izraženost pojačane pokretljivosti bubne opne ili na izraženost istanjenosti bubne opne. Takođe, grafička kriva tipa Ad, može ukazivati i na međusobno poremećen odnos između položaja i funkcije slušnih koščica.
S obzirom da različiti oblici prolaznih specifičnih stanja koja su izražena direktno u unutrašnjosti srednjeg uha ili u regiji nosa, kao i u regiji grla, mogu odrediti način na koji se u okviru obavljanja timpanometrije definišu nalazi, nalazi timpanometrije se mogu razlikovati i najčešće se razlikuju u okviru dva pojedinačna obavljanja timpanometrije između kojih je sprovedena adekvatna terapijska metoda koja ima za cilj da deluje na stanje koje je definisano na osnovu analize prvog nalaza timpanometrije.
Jedino pri okolnostima u okviru kojih je izražen određen oblik trajnog oštećenja određenih sfera srednjeg uha, to jest trajno oštećenje funkcije Eustahijeve tube ili slušnih koščica recimo, nalazi ostaju nepromenjeni i u okviru prvog i u okviru drugog ili čak trećeg obavljanja timpanometrije.
Terapijsku metodu ili više terapijskih metoda koje se paralelno ili kroz međusobno nadovezivanje sprovode u cilju saniranja određenog specifičnog stanja na čije prisustvo ukazuje nalaz (ili nalazi) timpanometrije, potrebno je da odredi isključivo lekar i to u skladu sa tipom grafičke krive koja definiše vrstu nalaza, ali i u skladu sa rezultatima drugih dijagnostičkih metoda koje je veoma često potrebno sprovesti neposredno nakon sprovođenja timpanometrije.
Timpanometrija – iskustva
Prema iskustvima osoba koje su lično bile podvrgnute obavljanju timpanometrije ili čija su deca bila podvrgnuta obavljanju timpanometrije, reč je o potpuno bezbolnoj dijagnostičkoj metodi, koja ne izaziva čak ni blagi osećaj neprijatnosti i koja traje svega nekoliko minuta.
Ono što je možda i bitnije od te činjenice, jeste da je timpanometrija izuzetno efikasna i precizna dijagnostička metoda koja onda kada se sprovodi dovodi do brzog i jasnog utvrđivanja stanja kojem, odnosno kakvom je izložena unutrašnjost srednjeg uha.
Informacije koja se takođe tiče obavljanja timpanometrije, a koja proističe iz iskustva osoba čija su deca bila podvrgnuta obavljanju ove dijagnostičke metode, odnosi se na to da je timpanometriju često nemoguće izvesti kod veoma malih beba, to jest kod beba koje imaju tek nekoliko meseci života.
Naime, bebe u pomenutom uzrastu, često nemaju dovoljno razvijen ušni kanal i samim tim, kada se podvrgnu obavljanju timpanometrije, timpanometrija često ne može uspešno da se obavi.
Navedena informacija, predstavlja za sada jedinu poznatu manu timpanometrije. Međutim, ukoliko lekar pedijatar iz bilo kog razloga proceni da bi beba trebalo da bude podvrgnuta timpanometriji, ono što se može preduzeti, jeste da se sačeka da prođe jedan krači vremenski period (od recimo 15 dana do mesec dana) kako bi se za to vreme ušni kanal bebe dovoljno ili bar bolje razvio i kako bi beba tada mogla da bude podvrgnuta obavljanju timpanometrije.
Takođe, ukoliko se proceni da je situacija hitna, bebe kod kojih ušni kanal nije dovoljno razvijen, potpuno uspešno se mogu podvrgnuti obavljanju specijalne vrste timpanometrije, a to je visokofrekventna timpanometrija.
Visokofrekventna timpanometrija, izvodi se na gotovo identičan način kao i “obična” timpanometrija, ali zahteva upotrebu posebno dizajniranog i posebno prilagođenog medicinskog aparata, koji na žalost nije dostupan u svim medicinskim ustanovama, već samo u vrhunski i savremeno opremljenim medicinskim ustanovama.
Timpanometrija – cena i gde raditi?
Cena obavljanja timpanometrije, kreće se u rasponu od 1.000 dinara do 1.200 dinara u zavisnosti od medicinske ustanove.
Ono na šta pritom treba obratiti pažnju prilikom izbora medicinske ustanove u kojoj ćete vi ili vaše dete biti podvrgnuti obavljanju timpanometrije i ono o čemu se na vreme treba informisati, jeste da li je u toj ustanovi omogućeno obavljanje timpanometrije bez obaveze prethodnog obavljanja specijalističkog ORL pregleda (otorinolarongološki pregled).
Naime, u pojedinim medicinskim ustanovama, obavljanje timpanometrije je moguće zatražiti tek nakon obavljanja specijalističkog ORL pregleda, a cena takvog pregleda, kreće se u rasponu od 2.500. dinara do 3.200 dinara.